Duyarlı Terazi

Duyarlı Terazi 

Çürük kokularıyla geliyor
Korsan bandırasını sallayarak sayıklayan akşam
Her şeyin beni tökezlettiği bir yol gibi
Alnını uzattığın yerde*
İçinde yaşamaya can attığı sarayın
Yalnız sütunlarını dikiyor kalem
Bilmiyor bir türlü çatısını çizmeyi
Kapısını pencereseni pancurunu
Orada söz gerili yay
Kurulu bomba
Kasları katı
Can yeleksiz
İmparatorluğunu elinden kaçıran sultan
Dilin içindeki aynayı görmeyecek kadar kör
El ayasındaki çizgiler bir boşluğa açıldığından
Çingene kadınların okudukları fal kadar yalan
Sakinleştiremiyor kabaran dalgalarını

Yüzü donmuş su
Nadasa verilmemiş tarla
O benim dilimi hiç konuşmuyor
Ben onun dilini biraz
O benden doğuyor
Ben ona büyüyorum

Derinliğin ince deseni
Çek dibe, çek, dibe dibe çek beni
Görüntülerin dallarından
En tatlı meyveleri soğururken
Çukurunda erinçle dönen göz gibi
Çık yüze, çık, yüze yüze çık
Yeraltı damarlarından
Gönlünün beşinci mevsimi ol
Acısının önünde diz çökmüş insana
Ne anlamı kalır sonra
Seni evimin sol cephesinde
Ona açık pencere ilan edişimin

*Eluard'ın, "Hiçbir şeyin beni tökezletmediği bir yol gibi / uzatıyorsun alnını"
dizelerinden esinlenerek...

Aytekin Karaçoban