Ana Sayfa
Uyan Gönül
Uyan gönül şen edanla geziye çıkalım
Yeter güçsüzlük, tembellik gülistanı seyre çıkalım
Gülistan kızıl gül, çimenler mor sümbül
Nisan mevsimi ahengiyle şakıyor bin bülbül
Nişana giden yolda güzergahı dilberin
Yüreğin ışıklı meşalesinde can veren benzeri kelebeklerin
Gönül sade bir ahuya taptı güzel, tatlı ve bey kızı
Zincirlerimden boşalttı, gizli davetine, sanki saray hırsızı
Tenhadaki halvette, kızıl dudak şerbetli ten
Bilesin ey dost! işvesine fermanlı köleyim ben
Fermanına saygılı, ona karşıt olmasan
Sözlerinin onay vereni, olursun Şêxê Sen'an
Şeyh gibi emre köle, fermanına olsan nazır
Kafir dostun dileğiyle Kur'an suresi yakmaya hazır
Yakarım mektup sayfasını uygun aşkın yasasına
Gönül verdim gülizara din ve iman pahasına
Şayet dilber soyut olsa, giysileri yumuşaksa
Sofu razı olsa dahi ince derin mana olsa
Yarasalar dengi miskin sofu, dönmüş zır deliye
Güneş renksiz, onun için güvenmiyor o sevgiliye
Gönlü görmez kördür o, vuslata varmamış o
Adaletin kapı muhafizı, divanı dilbere kapamış o
Sarhoşluğun sebebi can, umumiarda sevdalıyım
Anka tuzağı isteklisi, benler üstü zülüflerde tutsaklıyım
Zülüf, benleri dökülürler çiçek, al gül ve menekşeler .
Abdal olan biz canları talan edip virane ederler
O talan yüzlerce baş, binlerce hazinedir kaybettiğin
Dilim dilim yüz parça yürekli Xanî, yeter figan ettiğin.
Ehmedê Xanî (1591-1652)
Ana Sayfa
